Onze dochter kreeg toen ze drie dagen oud was de diagnose hersentumor. (Er zat een tumor van 5cm3 in het cerebellum en een tumor van 25cm3 in het ventrikelsysteem.) Zij is uiteindelijk overleden toen zij één maand oud was. 

Nadat ze nog naar huis is gegaan zijn we gestopt met het geven van voeding. Toen kreeg ze al zogenaamde palliatieve sedatie. Nadat we gestopt waren met het geven van voeding heeft ze nog 9(!) dagen geleefd. In deze 9 dagen was zij dagelijks enkele uren actief en goed wakker. In deze dagen heeft zij honger, dorst, en onrust meegemaakt. Uiteraard was ze in een ondervoede toestand (al voor het stoppen van de voeding kreeg zij een derde portie van wat nodig was). Actieve levensbeëindiging om het lijden te verlichten was volgens de artsen onmogelijk. Wij vonden het lijden in de laatste NEGEN dagen ondragelijk en onnodig